پرش به محتوا

نیروی دفاع ملی اتیوپی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نیروی دفاع ملی اتیوپی
የኢፌዲሪ መከላከያ ሠራዊት
نشان نیروی دفاع ملی اتیوپی
پرچم نیروی دفاع ملی اتیوپی
شکل کنونی۱۹۹۶
شاخه‌ها
ستادآدیس آبابا، اتیوپی
رهبری
Commander-in-Chiefرئیس‌جمهور سهله ورک زوده (ceremonial)
نخست‌وزیر آبی احمد
وزارت دفاعAbraham Belay
Chief of General StaffField marshal general Birhanu Jula
Deputy Chief of General StaffGeneral Abebaw Tadesse
نیروی انسانی
سن سربازی۱۸ سال
نیروی فعال۱۶۲٬۰۰۰ نفر (۲۰۲۱)[۱]
نیروی ذخیرهنامعلوم
دخل و خرج
بودجه۱٫۸ میلیارد دلار (۲۰۲۰)
درصد تولید ناخالص داخلی۰٫۶٪ (برآورد ۲۰۲۳)
صنعت
تأمین کنندگان داخلیبخش صنایع نظامی
تأمین کنندگان خارجی ترکیه[۲]
 روسیه[۳]
 ایران[۴]
جستارهای وابسته
تاریخ
رتبهMilitary ranks of Ethiopia

نیروی دفاع ملی اتیوپی (ENDF) نیروی نظامی اتیوپی است. کنترل غیرنظامی ارتش از طریق وزارت دفاع اتیوپی انجام می‌شود که بر نیروهای زمینی، نیروی هوایی، نیروی دریایی و همچنین بخش صنایع دفاعی نظارت دارد.

اندازه و سازمان

[ویرایش]

اندازهٔ نیروی دفاع ملی اتیوپی از زمان پایان جنگ اتیوپی-اریتره در سال ۲۰۰۰ به‌طور قابل توجهی در نوسان بوده‌است. در سال ۲۰۰۲ نیروهای دفاعی اتیوپی دارای حدود ۲۵۰۰۰۰–۳۵۰۰۰۰ نیرو بودند.[۵] این تقریباً همان تعداد بود که در رژیم درگ که در سال ۱۹۹۱ به دست نیروهای شورشی افتاد، حفظ شد. با این‌حال، این تعداد بعداً کاهش یافت و در ژانویهٔ ۲۰۰۷، در طول جنگ سومالی، گفته شد که نیروهای اتیوپی حدود ۳۰۰۰۰۰ سرباز داشتند.[۶] در سال ۲۰۱۲، IISS برآورد کرد که نیروی زمینی اتیوپی ۱۳۵۰۰۰ پرسنل و نیروی هوایی اتیوپی ۳۰۰۰ پرسنل دارد.[۷]

تا سال ۲۰۱۲، نیروی دفاع ملی اتیوپی از دو شاخهٔ مجزا تشکیل شده‌است: نیروی زمینی و نیروی هوایی اتیوپی.[۷] اتیوپی دارای چندین سازمان صنعتی دفاعی است که سیستم‌های تسلیحاتی مختلف را تولید و تعمیر می‌کنند. بیشتر این‌ها در زمان رژیم درگ که یک مجتمع صنعتی نظامی بزرگ را طراحی کرده بود ساخته شد. نیروی دفاع ملی اتیوپی متکی به خدمت داوطلبانهٔ سربازی افراد بالای ۱۸ سال است. اگرچه خدمت سربازی اجباری وجود ندارد، نیروهای مسلح ممکن است در صورت لزوم و رعایت اجبار، فراخوان انجام دهند.[۸]

اتیوپی امروزی که کشوری محصور در خشکی است، نیروی دریایی فعالی ندارد. اتیوپی در سال ۱۹۵۰ یک خط ساحلی در دریای سرخ را دوباره به‌دست‌آورد و در سال ۱۹۵۵ نیروی دریایی اتیوپی را ایجاد کرد. استقلال اریتره در سال ۱۹۹۱ اتیوپی را دوباره محصور در خشکی کرد، اما نیروی دریایی اتیوپی به فعالیت خود از بنادر خارجی ادامه داد تا سرانجام در سال ۱۹۹۶ منحل شد.

منابع

[ویرایش]
  1. "2021 Ethiopia Military Strength".
  2. "Savunma Sanayii İhracatı: Ağustos 2021" [Defense Industry Exports: August 2021]. SavunmaSanayiST.com (به ترکی استانبولی). 2 September 2021.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  3. "Russia delivered Pantsir-S1 air defense missile-gun systems to Ethiopia". Borkena (به انگلیسی). 27 January 2020.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  4. Zwijnenburg, Wim (17 August 2021). "Is Ethiopia Flying Iranian-Made Armed Drones?". Bellingcat (به انگلیسی).{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  5. "Ethiopia Armed Forces". Nations Encyclopedia.
  6. "Ethiopian army eager to learn from U.S. soldiers". Stars and Stripes. 2007-01-07. Archived from the original on 2007-09-28. Retrieved 2007-01-14.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ IISS Military Balance 2012, 434-5.
  8. "The World Factbook". Archived from the original on 22 March 2016. Retrieved 27 October 2014.